ตำแหน่งแห่งที่ขององคมนตรีในรัฐธรรมนูญไทย | หมายเหตุประเพทไทย

หมายเหตุประเพทไทยสัปดาห์นี้ แนะนำบทความ “ปัญหาการดำรงอยู่ขององคมนตรีในรัฐธรรมนูญไทย : ข้อพิจารณาเรื่องที่มาและอำนาจหน้าที่ที่ไม่ใช่การถวายความเห็นต่อพระมหากษัตริย์” ของจิรากิตติ์ แสงลี เผยแพร่ใน วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปีที่ 51 ฉบับที่ 1 (2565) (อ่านบทความ) ทั้งนี้องคมนตรีซึ่งมีที่มาตั้งแต่สมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ และถูกยกเลิกไปหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 ได้ถูกรื้อฟื้นอีกครั้งภายหลังรัฐประหาร พ.ศ. 2490 มีความลงหลักปักฐานและต่อเนื่องมาถึงรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน

โดยรัฐธรรมนูญเกือบทุกฉบับบัญญัติรับรองการมีองคมนตรีไว้ ให้มีหน้าที่ถวายความเห็นต่อพระมหากษัตริย์ในพระราชกรณียกิจทั้งปวงที่พระมหากษัตริย์ทรงปรึกษา และมีหน้าที่อื่นตามที่บัญญัติในรัฐธรรมนูญ ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ การกำหนดให้องคมนตรีมีหน้าที่อื่นตามที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ ได้แก่ หน้าที่เกี่ยวกับการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเฑียรบาลฯ พ.ศ. 2467, ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์  ฯลฯ มีประเด็นในระบบกฎหมายและความสอดคล้องต่อระบอบประชาธิปไตย